Bir Aralık Şiiri - Şiirimsi Adam

Bir Aralık’tı sızdığında gönlüme,
Bir türkünün yanık ezgisinde buldum senli sana saklanmış bu ömrü…
“Gönül eylenmezdi, yar olmayınca”
Bana “Yar” de yarin olayım…

Güz kışa dönmekteydi içime köz düştüğünde,
Sararmıştı yer küre, içimin kızıllığına nispet…
Tutuştum, yandım alev alev…
Yürüdüm sevdana, yürüdüm yorulmamacasına…
Bana “Sol” de yollarında solayım…

Bunca yıl neredeydin?
Nerelerde gizledin o umman gözlerini?
Kıskanmasın diye sevda tarihçesi,
Gülümsedim yalnızca gülümsedim tek kelime etmeden…
Gülümsedim yalnızca yüreğim göklere sevdanı haykırırken…
Bunca yıl neredeydin?
Bana “Bul” de yine bulayım…

Sendin soluduğum, sendin gördüğüm…
Buldum seni o zalim uzaklıklarda yakın…
Kalabalıkların arasında küçük bir çocuk gibi kaybolmuşken tuttum ellerini…
Tuttum hiç bırakmamacasına…
Sendin “Yar” Sendin “Dünya”
Bana “Ol” de ömrün olayım…

Bir otobüs camına yaslanıp konuştum yollarla…
Akıp giderken ışıklar,
“Kavuştur yine! ” dedim…
“Kavuştur yine! ”
Küfür savurdum götürmesin diye…
Sonra “Yine de” dedim… “Yine de! ”
Onlardı sana getirecek beni “Yine de! ”
Gülümsedi ıslak asfalt,
Uğuldayan motorlara ritim tuttu kalbim…
Bana “Gel” de yine geleyim…

Tenine değerken tattım vazgeçilmez olanı…
Daldım gözlerine içini görmek için…
Var olmayı başarmak için…
Baktım uzun uzun…
Baktım utandım sonra…
Ama buldum işte buldum asla vazgeçmeyeceğim olanı…
Bana “Dal” de yine dalayım…

Yankılanırken o tınılar beynimin derinlerinde,
Sancıdım, susadım, daha da yandım…
Hasret buydu galiba…
İntizar yolladım duysan ne fayda…
Saydım zamanı, çizdim duvardan en haince bakanı…
Ama yine de sevdim zamanı…
Dönen dünya, bakan evren…
Duvarda bir Gregoryen takvimi…
Baktım yıldızlara…
Baktım karanlıklar içinde en beyazı hangisiyse…
Alfa dedim…
Çizdim zihnime özlemekten çıldırdığım halde…
Baktım yine gözlerin o kubbede diye..
Baktım çekiştirirken içimden kopan parçaları Big Bang’e inat…
Bana “Yol” de yine yolayım…

Şimdi yine bir gece…
Şimdi yine hayaller…
Şimdi yine hüzünler…
Ama şimdi yine…
Yine yüzümde tuhaf bir sevinç belirtisi…
Biliyorum varsın… Biliyorum ordasın…
Şehirler… Umutlar… Sancılar…
Biliyorum bitecek… Biliyorum gelecek…
Biliyorum susacak içimdeki ağıtlar…
Biliyorum “verdiyse derdini” verecektir “dermanını”da…
Bir gün…
Elbette bir gün…
Bana “Gül” de yine güleyim…
Bana “Kal “ de hep yanında kalayım…
Bana “Al” de hep içimde saklayayım…
Bana “Kul” de hep ben kulun olayım….