Bir Ara Seni Seviyordum..

Gözlerine rast gelmek gıcırdatıyordu kalbimin eski püskü kapılarını
Uğrayamadım bir türlü senin kuytularına..
Sarmaş dolaş olamıyordum kimseye bu kadar..
Yalnızlığın bir içi bu kadar ince incittiğini hissetmemiştim…
Ellerim uzanıyordu hayallerde sana..oysa bir türlü uzatamıyordum..

Bir ara seni seviyordum..
Yara gibi bir şeydi.. ölüm gibi..
Kabuk kabuk…yara bere..
Emin olabilirsin..bir ara seni seviyordum..

Bir ara seni seviyordum..
İğrenç ve aptalcaydı..
Kuraktı topraklarım ve bir suya ihtiyaçtım..
Biliyorum saçmaydı..

Bir ara seni seviyordum…
Edebi benzetmelere gerek yok ki..
Bir güle, çiçeğe, böceğe benzetemem ben seni..
Seviyordum.. sevdim işte..
Acısıyla, yalnızlığıyla, yaşıyla, şiiriyle…
Biliyorum bir başkaydı o Platonizm..
Bil sen de istedim..
Bir ara seni seviyordum..

O ara sen uyduruk sevdalar yaşıyordun..
Ve bu beni görmeyecek anlamına geliyordu..
Zaten sıfatsızın biriydim..
Saf çocuk.. sadık arkadaş…
Sevdiğin çitlembiği söylüyordun..
Çıtı pıtı arkadaşlarına..
Ve ne kadar iğrençti kahkahaların…
Ama seviyordum işte…
Bir ara.. evet… bir ara seni seviyordum..
Kollarımı kaldıramıyordum aşktan…
Nefes alamıyordum..
Çocukta değildim oysa..
Oysa çocukça duygularımın kenedi olmuştum..
Sadık bir köpek..bir arkadaş olmuştum..
Bir ara seni seviyordum…

Oysa sen her şeyinle çocuktun..
Sana ıssız beni hiç görmedin.
Üstüme üstüme dökülüyorken kaynarlar..
Sana bedbah bu güzleri hiç Görmedin..
Sonbaharları..bütün senli sararmışlıkları..
Bir ara seni seviyordum..

Oysa sen çocuktun…
Hani sevdiğimi söylesem..
Bütün dünyayı ayağa kaldıracak
Çocuktun..
Sana olan Platonizm güzeldi…
Bilmeni istedim çocuk…
Bir ara seni seviyordum…