Bir Antinatalistin Haykırışı

Bırakın beni gideyim artık yaşamak istemiyorum
Atlatamıyorum artık hayat gailemi başımdan
Katlanamıyorum ne kendime, ne insanlara, ne çevreme
Diyorlar kimileri: biraz zaman tanı bu da gelir geçer

Ama iş bu hal; bu durumdaysa, insan sadece şu ana bakar
Benim doğmuş olmam bile bir trajedi aslında
Yapılmış olan bir hatayım yanlış kodlanmış bir anomaliyim
Genetik bir hatayım aslında benim varlığımın kendisi bile absürd

Doğduğum zaman ağlamışım, her bebek gibi
Yeni doğmuş bir bebeğin ağlamaları ne ifade eder?
Ahmaklar! Bir kadavra getirdiniz şu dünyaya, yaşayan bir ölü!
Ama hepiniz sevinçlisiniz başkasının varlığına neden oldunuz aferin...

Sordunuz mu kendinize hiç: benim ne haddime bu?
Bir çocuk getirmek dünyaya kimsenin haddi değildir
Silah zoruyla dünyaya getirildim sanki
Var olmak çok büyük bir azap getiriyor

Bundan kesin surette kurtulmanın bir yolu yok
"Elbette güzel şeyler de var" diyen optimist!
Onlar bir yanılsamadan ibarettir aslında
Güzel şeyler gözünü kör eder ve polyannacı olursun

Çünkü insan meyillidir müspet olan her anı yaşatmaya
Bir bebeğin ağlaması kulaklarımda çınlıyor
Hamile bir kadının karnında taşıdığı ceset midemi bulandırıyor
Yaşamak günden güne çok daha ağır geliyor

Artık gelsin bu şiirin sonu da
Zaten söylenecek söz kalmadı
Niçin yazıyorum, kime anlatıyorum?
Kim okuyor sanki bunları, kim okuyacak, hem okusa ne olacak?

Kadir Mat
30 Mart Perşembe 2023
05.18
İstanbul/Eyüp