Bir Anne Şiiri Şiiri - Bedirhan Altın

Karanlığın üzerine güneş gibi çöken,
Gökteki ay gibi, geceleri insanlığı bekleyen
Sevgisiz çöllere yağmur gibi yağan,
Bir kadın, bir anne.

Çok mücadeleler verdi kötülüklerle,
Setler çekti sessiz sedasız,
Evladı için yandı, kavruldu ömründe.
Bir kadın, bir anne.

Her şey doktorun saatli kolunu tutmasıyla başladı,
Daha önceki evladını kaybetmesine rağmen,
Eşine evlat verebilmek için ölümü taşladı.
Bir kadın, bir anne.

Yokluklar yağardı gökyüzünden istiklal ‘deki cevizli eve,
Durmadan gözetip, korudu biricik yavrusunu.
Eşine pervane oldu yıllarca…
Bir kadın, bir anne.

Hayatı boyunca üç adam sevdi,
Bir babasını, bir eşini bir de oğlunu.
İsteseler canını bile verirdi,
Bir kadın, bir anne.

Baba evinden koşarcasına kaçtı geldi sevdiğine,
Herkes kötülemesine rağmen ailesine sahip çıktı.
Göğsünü siper eyledi tüm kötülüklere.
Bir kadın, bir anne.

Sevdiği hakkında; ölür, çulsuz o dediler.
Herkese kulağını tıkadı…
Zampara, sana koca olamaz dediler.
Dinlemedi yoluna baktı…
Bir kadın bir anne.

O sevdiğinin sözünü ayet belleyip, güvendi.
İstese bir lafınla memleketinden kalkıp,
Muş’a bile giderdi…
Bir kadın, bir anne.

Günahsız bedeniyle var olma mücadelesi içindeyken
En yakınından yediği kurşunla,
Ömrünün ortasında göz yaşına mahkum edildi.
Bir kadın, bir anne.

Bir bayram öncesi yalanlara boğulup,
Evladıyla yolun ortasında çaresizce,
Yalanlar üzerine kurulu hayatında, nefessiz kaldı.
Bir kadın, bir anne.