Bir Anlamı Olsun Diye...!

Bu dünyada iyi insanlar da var kardeşim, tıpkı senin gibi. Yanı başında akıp giden hayata seyirci kalamayan... Ama senin iyi olman dünyanın iyi bir yer olmasına yetmiyor. Tıpkı birini herşeyden çok sevmenin sevilmene yetmediği gibi...

Sıradan insanların acısız hayatlarına özenebilirdin halbuki. Başını sokabilecek bir dam ve birkaç lokma ekmek ömrün boyunca mutlu etmeye yetebilirdi seni. Aşkın dünya yüzünde varolduğunu düşünüp, yokluğunda büyük acılar çekmezdin. Merak edip, üzülmezdin tanımadığın bir adamın iç geçirmesine... başucunda bir radyon olmazdı mesela heyecanla çalmasını bekleyeceğin en sevdiğin şarkın da olmazdı... O şarkının notalarına binip dolaşmazdın yurdunun devlet girmemiş topraklarını...

Demek ki canım kardeşim, sadece bunun için seviyoruz acılarımızı. Yıllar sonra çalan telefonun ardından yürek dolusu ağlayabilmek için. Yüz yıllar önce yazılmış kitaplardaki mutlu dünyanın hayalini daha iyi anlayabilmek için... karanfil kırmızısının, gün batımının ve sözlerini anlamadığın aşk şarkılarının bir anlamı olsun diye hayatımızda...

Anlayacağın iyi olmak meşakkatli iş kardeşim... Aşksız ve şarkısız akşamlara kafa tutmak... hergün binlerce kez yüzüne tükürse de o güzel dünyayı kuracak “büyük insanlığa” inanmak...

Temmuz-2011