Sen sevgimi karınca kadar, küçük gördün
Bilmiyordun, yüküm kendimden ağırdı
Nasıl ki bir karınca yürümekten hiç yorulmaz
Sana gelirken hiç yorulmadım.
Nasıl mı sevdim?
Öleceğini bile bile sevdiğinin peşinden giden
Yusufçuk kadar.
Ben sana öyle yandım ki kül oldum.
Ölemedim, kendi külümden yeniden doğdum.
Bir anka kuşu gibi,
Bir anka kuşu gibi.
Semih Gedikli
Semih GedikliKayıt Tarihi : 8.6.2012 02:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!