Bir Anarşistin yaşanmışlık notları

BİR ANARŞİSTİN YAŞANMIŞLIK NOTLARI 14 Şubat 2000
(Gökyüzünden bir meteorun içinde sahile düşecek olan
evrimini tamamlamış kadını beklerken…)

Çok soğuk bir gündü
İyi ki ceketimi bir şişe şaraba satmayı akıl etmiştim.
Yoksa o soğukta şarapsız
O ceketle kalsaydım
Nasıl üşürdüm kim bilir
O gün zil zurna sarhoştum…
Zurnaya ne oldu bilmiyorum ama
Zil bende kaldı…
Belki bir duyan olur dedim zilin sesini
14 Şubat’tı...
Garip garip adamların elerin de çiçekler
Evrimsiz kadınlara götürülen çiçekler
Hep acımışımdır o çiçeklere verilen paraya
O paralar kim bilir kaç şişe şarap alırdı
Ve o şaraplar…
Ne çiçek bahçeleri,
ne hayalleri kurdururdu bana…
Gün bitiyor...
Işık öbür yerküreyi aydınlatacakmış
Çekip gitti pezevenk…
Yalnızlık bu…
Yalnızlık/yalnızlık değildir aslında…
Yalnızlık yanlılıktır
Yıldızdan yana olmaktır denizden yana
Martı sesinden yana olmaktır…
Ah şu yıldızlar yok mu?
Hep ölümü dürtüyor içimde
Şu esen rüzgar üzerine ant olsun ki
İpim yetişse birine
Asardım kendimi…
Biraz önce
Topal bir martı
Şarabın biteceğini vurdu yüzüme.
Bu siktiminin denizinde bir Anfora gemisi batmaz mı?
14 Şubat’tı üşüdü ellerim…
Elerim ceplerimde
Ceplerim de peynir kırıntıları…
Bir gece önce
sahile vuran
cesedimin cebine koymuş olmalı balıklar…
Sahil de midye kabukları.
Deniz kayaların musallasın da yıkıyor kendini
Ve kumlar boylu boyunca yatıyor
ayaklarımın altında.
Çok sesiz her şey.
Sessizlik…
Sessizlik değildir aslında
Sessizlik çığlıktır haykırıştır.
Bekliyorum
Bir meteor içinde sahile düşecek kadını
Çığlık Çığlığa.
Mor bir kayanın üzerine düşecek…
Mum tahtların
Altın heykelciklerine inanmayan…
Küçük tanrıları emziren,
İndirilmemiş kitaplarda ki aşka inanan
Evrimini tamamlamış…
Bir kadın düşecek gökyüzünden,
Bir meteor içinde,
Mor bir kayanın üzerine…
14 Şubat’tı
düşmedi...
düşmedim…