Bir Analiz Şiiri - Reşat Öztoprak

Kimisi sevdaya ölür kimisi sevdalara ve kimisi sevdacıklara
Var olan bir şarkının nefesinde kokar yaşam
Hep ama alnı geniş ve ak açık

Birinciliği verdiler insana her şeyden önce karalanması için
En a-ç-c-ıydı çünkü doymayan ve göz perdesinde hep sis
Kimisi griye dadandı siyahın karanlığından kurtulmak için
Kimisi ise üstü başı leş kendini beyaz sandı
Beyazlarda gülüşmeler sürerken yerli yersiz yüksek sesle
Griler sessizde kaldı tutkun ama suskun bir o kadar

Güneşi görebilmek namına sildiler gökten ayı
Oysa ki unuttular güneş görebilene aydaydı
Ve yıldızlara taptılar yanıbaşlarındaki bütün yıldızları silerek
Silgiler de tükenmedi ve yıldızları çizen kalem de
Açıldıkça ucu sivrildi keskinleşti ve daha bir acıttı çizerken sonsuz köşelileri
Bir çok rengi boyadılar kırmızıya ve siyah
Kol kola verip dünyanın bütün renklerini kirlettiler
Oysa ki en güzel kırmızıydı gelincik

Rüzgara üflediler esmesinden korkup da
Bir daha okşanmadı kırmızı gelincik ve nergis çiçeği dağ başında
Dağ başında susturup rüzgarı ölüme doğru üflediler
Ellerinde küllenmiş sevda mektup yanıklarından değil
Ve insan için ve gözler için ve alkışlar için ve kağıttan tanrı için
Bir kibrit ucunda tutuşturdular siyah karanlığı ve bazen beyazını

Kitapları da yaktılar ve kestiler kökünden söktüler kimi zaman
Ve yazdılar kesilmiş kitabın üstüne; kesmeyiniz
Sonra kesilmiş kitaba konan kelebeği öldürdüler ve kırlangıcı
Bir kırlangıç öldü ve bütün dünya öldü

Kimisi sevdaya ölür kimisi sevdalara ve kimisi sevdacıklara
Var olan bir şarkının nefesinde kokar yaşam
Hep ama alnı geniş ve ak açık