Bir Ana Ağlar Şiiri - Nevzat Dişçi

Bir ana ağlar Irak'ta
Bir ana ağlar Somali'de
Bir ana ağlar Filistin'de
Bir ana ağlar Kabil'de
Daha bilmem nerede...
Barışa susamış, ekmeğe muhtaç
Bitsin diye savaşlar
Analar ağlar
Anamız ağlar.

Bir çocuk yatar,
Afrika mı bura, bilmem neresi...
Yanıbaşında naçar anası.
Rengi desen; katran karası
Kızgın çöl yatağı, yakan güneş yorganı,
Can çekişir, can kalmamış bedeni
Can versin diye anası;
Yalvaran gözlerle bakar bakar bakar...
Ve son deminde
Hiç yaşanmamış ömrümün,
Medet uman gözlerle
Su ister anasından
Bedeninde yakıcı çöl sıcağı
Gözler fersiz,
İnsanlar gamsız,
Yavrucak damsız
Dert amansız
Hey, medeni dünya!
Siz ne biçim insanlarsınız? ...

Yıl, yirmi birinci asır,
Çocukcağız ölümle pençeleşiyor
İnliyor, inliyor, inliyor;
Uygar dünya iniltiyi dinliyor.
Yüreğimse cayır cayır yanıyor.
Aç mıdır, hasta mıdır bilinmez,
Doktoru yok; hatırcığı sorulmaz
Ayakları, kolları, bacakları...
Eriyor, eriyor, eriyor;
Yüreğimse cayır cayır yanıyor.
Ve ardından derin nefes alıyor,
Bu dünyadan gidiyor, gidiyor, gidiyor...
Yüreğimiz cayır cayır yanıyor.