Bir An Önce Kendimize Gelmeliyiz

Unuttuk dost yüzüne sevgiyle bakmayı,
Fütursuzca sarf ettik yalanı, iftirayı...
Düşüncenin merkezine yerleştirdik riyayı,
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Zihnimizi beyhude fikirlerle yorduk,
Kalbimizi muvakkat hevalarla doldurduk,
İtminanı dünyalıkta arayıp durduk...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Gönlümüzdeki gülü masiyetle kuruttuk...
Koşturduk dünya için, esas yolu unuttuk...
Yorulduk, rüyaya daldık, uyuduk...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Nedir yaptığımızın günahı, vebali?
Ne de küçümser olduk haramı, helali...
Nedamet getirecek hepimizin bu hali...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Dillere destan olmuş haramın leziz tadı,
Yanaşmak mı gerekiyor değişmişse necis adı?
Bu saiki bize hangi hissiz atadı?
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Mülkü elde etmek için her saniye didindik,
Kendimize kağıttan aciz bir put edindik...
Nazargahı kirlettik, nefsimize yenildik...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Nefret ile gürleyen, debisi yüksek nehir...
Kontrole veda eden, insanları bezdirir...
Kini şiar edindik, merhamet oldu tehir,
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Kibirle hor gören, dünyayı eder zehir...
Ezmekte usta olduk, nefsi yüceltmekte mahir...
Ahirete uzak kaldık, zaman olsa da ahir...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...

Taç ettik, başa taktık şekvayı,
Zayi ettik, taça attık takvayı,
Defettik, ağırsadık ukbayı...
Bir an önce kendimize gelmeliyiz...