Bir An Gelir Şiiri - Kasım Kobakçı

Öyle bir an gelir ki öfke kusarım kendime,
Öyle bir an gelir ki düşman olur her şey bana,
Sevgiyle dolandırılır insan, seven seveni sevgiyle sömürür,
Sevişirken bir başkası, sırtından hançerle bıçaklar diğeri.

İkiyüzlülüğün gölgesinde sürünerek geçirir,
Günün yarısını mafya yönetimi,
Bir bedel karşılığında satar oğul anasını,
Baba ise en güvenli saatte satar çocuklarını,
Ne yaparsanız yapın, nereye giderseniz gidin,
Vakit kalmaz gülmeye, düşünmeye, elinizi vicdanınıza kaldırmaya.

Hayatın zirvesindeki alçaklığın,
Yaldızlı tutamlarının sırıtışıdır işin sonu,
Cehaletin karanlık yüzünün kurşun olup,
Yüreğime saplandığı bir an gelir.