Bir Amok Koşucusu Gibi Şiiri - Buse Güngör

Bir amok koşucusu gibi
Delicesine koşuyorum
Hummadan deliye dönen ayaklarımla
Koşmaya devam ediyorum

Sanki bir hastalıktan da öte
Üstümde kurulan deli krallıktan da beter
Her gün erim erim eritiyor
Ve aç bir ayının serzenişi ile beni ham yapacağını söylüyor

Tabi dışarıdakiler bir amok koşucusu olduğumu bilmiyorlar
Bundan dolayı yüzüme aval aval bakıyorlar
Eğer aklım benden önce aksaydı
Onlara sadece yalnızlık ve anlamsızlığımla koştuğumu dudaklarımı hareket ettirmeden söylerdim

Eh durum böyle olunca ben de
Hummadan deliye dönen ayaklarımla
Nereye istikamet yönüm koşuyorum durmadan koşar gözlerimle
Koşuyorum yine birisinin bana bakmasına aldırmadan...

Koş Amok koşucusu koş..
Gündüz de olsa gece de olsa...
Yorulmayan kalbinle..
Islak ya da kuru demeden...
Koş Amok koşucusu koş...