Bir Akşamın Hüzünlü Sabahı ( bülbülün si ...

Gönlü kırılmış güneş, eşyalarını toplar olmuş doruklardan,
Bulanmış zihnim, sözcükler akıyor oluklardan.
Gökyüzü karalar bağlayıp, varırken uykuya,
Bedeninde açılmış, türlü türlü parlak yara.
Tam tepemde benliğimi alıp götüren yara,
Meydan okuyor önünden geçen hüzünlü bulutlara...
Takılmış gözlerim gökte şinanayların cümbüşüne,
Bir anda döndü deryada yakamozların ölüsüne.
Hepsi sessizliği giyip geçerken sıra sıra,
Ne dersin, ıslığıyla ortama ahenk katan kanatlıya?
Huzura ermek için oturmuşken bir çeşme başına,
Islık çalan birkaç çekirge çıktı bahtımıza.
Ey dünyanın yükünü atmak için çırpınan kanatlı!
Bu sesler yükün ağırlığından mı kaynaklı?
Geceyi aydınlatan dolunayın matemi belki de,
Ulaşılmaz mesafelerin kanatlara yüklenen zorluğu belki de.

Bir kanatlıya takılıp kalırken bulanmış zihnim,
Doğanın güzelliklerini fark etmeden geçiyor ömrüm.
Biraz uzağımda oynayan iki ağaç yaprağı,
Rüzgarın uğultusuna karşı hayat dansları.
Biri gücünü tüketip kapılacakken düşmana,
Diğeri el verip tutunduruyor çırpınan dallara.
Dallar bir ana yüreği gibi bir o yana bir bu yana,
Gözyaşları sel olacak, özünden düşüp karışsa toprağa.
Ey bu güzelliklerin, dirliklerin sahibi!
Zaman kirletmesin, olsun bu dirlik daimi.

Hayat bu neylersin ki gelip geçici,
Gönüllerde uzayan duygular biraz ezici.
Gecenin karanlığı çalınırken beyaza,
Kınalı bülbül şarkısını almış ağıza.
Bir sitem, bir sitem hasretinden ayrı kalmış güle,
Diyecek söz bulunmaz cefalı bülbüle.
Ey kanayan bağrına telli sazını bağlayan bülbül,
Ey mihribanı için içten içe ağlayan bülbül!
Sen ki dünyanın yükünü almışsın kanatlarına,
Bir kurşun sıktırmışsın mazideki umutlarına.
Birazdan gün doğacak, uçacaksın semada,
Yeni güller açacak, senin için doğada...

27/07/2017