Bir Akşam Üzeri Trabzon Yolunda

Cam kenarını severim arabanın, - haberin olsun!
mor dağlara dalıyorum, kalıyorum.
siliniyor ucuz zevkler,
ve dünya geçiyor gözümden.

İhtiyar bir kadın; elinde,
iğreti duran bir değnek.
Beli kemer, güttüklerinin ardından,
kimbilir, ne ümitlerle gider.

Bozulmuş tütün tarlalarında,
elleri kirli, kalbi temiz kadınlar,- analar,
dünyaları küçük, umutları küçük,
şehrin kaprisi ulaşmamış henüz,
ellerinde katık ekmek,
yanık çocuklar arkalarında...
Ve onları sadece melekler anlar.

Yine şiir okumaya dalıyorum...
En can alıcı yerindeyim mısranın,
sonra gizlice fotoğrafına bakıp,
nefeslerin en derinini alıyorum.
Ve dünya göçüyor gözümden.
İşte gidiyorum...