Bir Akşam Üstü Şiiri - Çizgili Mavi

Otursak seninle, gözden uzak bir kıyıda ve bir akşam üstü...
Yalnızca birbirimizin sesini duyabileceğimiz kadar sessizlik
ve
birbirimizin yüzünü görebileceğimiz kadar aydınlık olsa kafi.
Biraz deniz kokusu burnumuzda,
üstümüzde biraz gök yüzü
ve biraz da biz olsak yeter...

Sen anlatsan önce, ben hiç konuşmasam...
sen konuştukça dalsam gözlerinin yeşiline,
dalsam ve gitsem cennetin firdevs katına.
Ki senin gözlerin cennet diye anılır tüm kutsal kitaplarda...
sen hiç susmasan ve ben hiç konuşmasam,
taa ki tâkatsiz kalana kadar.

Sonra hafif bir rüzgar esse,
meltem de desen olur, poyraz da...
İçimizdeki fırtınalar
söndürememişken içimizdeki yangınları
biz bir yudum su diye medet umsak gözyaşımızdan.

Ağlasak, ağlasak, ağlasak...

Sen anlatsan
ve biz firdevs katından akan dört ırmağın dört kolu gibi gözyaşlarımızla ıslansak.
Bildiğim tüm sevdaa şiirlerini okusam sana.
kelimelerim seni anlatmaya;
bendeki seni anlatmaya yetmez ama
bendeki seni anlatsam sana...
dinlesen...
ellerimiz kavuşsa sonra
hafif mahcup, hafif mütebessim ve hafif titreyerek...

ben sana sevdaam desem, sen sussan...
sen bana baksan, ben nefessiz kalsam.
her şeye ve herkese inat,
herkese ve her şeye rağmen,
biz göçüp gitsek bu dünyadan...
başka bir aleme.
kavuşmanın ve susmamanın mümkün olduğu
kavuşacağımız ve susmayacağımız bir yere...

Belki bir gün Milas’ta;
Belki bir gün Yüksel’de...