Mühim değil, burada olmaman; zira zaten yanımda -yanıbaşındasın hayallerimin… Kimi gülen kimi ağlayan, kimi susan kimi konuşan onlarca, yüzlerce, bin hatta yüzbinlerce sen ile bir başıma bazen gülüp ağlıyor, bazen konuşup bazen susuyorum. Mühim değil burada olmaman, zira buradasın!
Seni görebilme ihtimalnin bütün olasılıklarına umut bağlayıp geldim. Sana değil umudum, seni görebilmeye değil! Maksadı seni görebilmek değil umudumun, seni görebilme ihtimaline umut bağlayıp gelip burada, böylece, seni… Beklemek!
Maksadım seni bir ömür, gelip burada-şurada-orada-her yerde… Öylece, seni beklediğimi bilmen… Umut bu, olur y düşerim aklına “ulan acaba nerede, nasıl acaba” diye. Bil yeter. Yeter ki düşeyim aklına bir an da varsın göremeyeyim o Cennet gözlerini! Maksadı hasıl olmasını umudumun sana ihtiyacı yok! Görmeyeyim varsın lanet olsun, kahretsin göremeyeyim de aklına düşsün aklımdan hiç çıkmadığın; yeter! Şeytan görsün yüzünü, bana ne; yüzünü görebilmek, o Cennet gözlerine bakabilmenin umuduyla bu kahrolası, canı çıkası, körolup yerin dibine batası cehennem alevinde cayır cayır yandığım, aklına düşsün yeter…
Yeter yeter yeteeeeeeer yeter bu hasrete, düşsün yakamdan diyerek feveran ettiğimi duymasan n’olur; bilsen yeter…
Ben burada böylece…
Seni.
Kayıt Tarihi : 3.5.2024 21:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yağmurun sicim gibi yağdığı, lacivert bir gecenin karanlığında… Bir sokak lambasının altı, bir çöp konteynerinin dibinde… “Dolmasın” diye yalvardığım seninle yanyana olamasak bile başbaşa kaldığımız şu lanet olası vakitte, vakitle girdiğim zaman yarışında… Bilmem kaçıncısını yaktığım sigaramın dumanı şahit sana sırılsıklam, sana körkütük aşık olduğuma… Dikiz aynama düşen ve olabildiğince aheste süzülen yağmur damlaları gibi; aheste aheste ama derinden gelen göz yaşlarım şahit senin yanımda olduğuna… Yeter! Senin gözlerin Cennet ya; ben o Cenneti henüz bu dünyda, -şükür dünya gözüyle gördüm, yeter! Adın yeter en basitinden, adı batasıca adın yeter bana. Zeyneeeeeeeeeeeeeeeep Zeynep düye haykıracak, sessiz de olsa isyan edebilecek nefesim, tâkatim var oldukça hep bir yerlerde; bir marketin merdiveninde, bir apartmanın derme çatma bahçe duvarında, bir yolüstünde, bir pencere kenarında, bir rakı sofrasında, bir kadehte, bir hayalde, bir rütda, bir düşte, bir ömürde yahut bir ölümde… Her an her yerde seni beklediğimi bil, yeter…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!