Bir Ah Diyebilseydim Bakıp Gözlerine

Tutuşmuşken senin için yaptığım bu evin çatısı
Kanserli hücreler sorgusuzca çoğalıyordu tenimde
Sen de beni anlardın biliyorum
Bir ah diyebilseydim bakıp gözlerine.
Oysa senden kısa sevdalarım da oldu
Elifler,Özgeler herbiri anlamıştı terk-i diyarlığımı
Kağıttan kalelerimin yıkılışını görürdün belki
Bir ah diyebilseydim bakıp gözlerine.
Vakt-i ezan sesinde uyanırdı yalnızlığım
Vazgeçmişliğim ölümden de öte geçmişimde
Duyardın sessizliğe koşarken ayak sesimi
Bir ah diyebilseydim bakıp gözlerine.
Her bahar müjdelemezken yazı neyleyeyim
Mart soğuğunda uçan kuştaydı yüreğim
Elimi tutmadan da hissederdin zamana yenikliğimi
Bir ah diyebilseydim bakıp gözlerine.
Tedirginliğim sanma ki toprak korkusundan
Karanlığa dost,kefeni hazır günlerim var
Belki susup dinlerdin fırtınanın içimde inleyişini
Bir ah diyebilseydim bakıp gözlerine.
Şimdi derinden bir ah gelmiş dilime
Yetişirim umuduyla sana koşuyorum
Sevdayı ayrılık geçerken saat
Hareket edip gitmişti otobüsün çoktan
Banaysa umutlarımı gömdüğüm o terminal
Ve ben; bir ah diyemedim bakıp gözlerine.