Bir Ağaç Gibi Soyunur Düşlerim Sonbaharda

BİR AĞAÇ GİBİ SOYUNUR DÜŞLERİM SONBAHARDA

Sararmış yapraklar ve kararan bulutlar içinde
göçmen kuşlarını uğurlar gibi
eylülü uğurladım az önce
Bekleme salonlarında saklanan, vapur vedalarına hükümlü
bir damla yağmur bıraktı gözlerime

Ahh eylül
Kavuşmalara özlemli saatlere inat
her zaman bir gidiş,
her zaman bir veda, her zaman bir ayrılık gizler bulutlarında

Önce yüzümde puslu bulutları dolaştı
göz yaşlarımla beraber akşamın hüznü yağmur ıslattı sonra yanaklarımı
Ay ışığı gölgelenirken kaldırımlarda
Gecenin alacasında yapraklarına rüzgar değen bir ağaç gibi
kendiliğinden soyunuverdi düşlerim sonbaharda

Birbirine benzeyen vapurlar arasında
beyaza vurgun, maviye tutkun martılar dolaşır
Kavuşmaların önü kesilince
korkular çöreklenir durduk yerde yüreğime
İlk yağmur damlasıyla
silinir yanağımdaki dudak izin, daha da bir batar gidişinin hüznü

Her sabah sana dair umutlarım yeşerirken içimde, eylülü uğurladım ya
İnadına, bir ağaç gibi soyunur düşlerim sonbaharda
Utanırım çıplaklığımdan

Yoksun ya
sesin yok, gözlerin yok ya
Kurduğum hayal ve düşlerim yağmur kokuyor

Arala perdelerini
Şimdi pencerene dokunan yağmur damlasıyım