Bir Adamın Hülasası Şiiri - Adnan Deniz

Hava oldukça sıcaktı. Hâlbuki ki bir kış gününü yaşıyorduk güya. Cebinden mendilini çıkarttı. Yüzünden aşağı süzülen terlerini birer birer sildi.
Ellerini nereye koyacağını bilmez bir halde dönüp duruyordu yerinde. Konuşmalarının çoğunu kendisi bile anlamaz bir şekilde bir şeyler mırıldanıyordu.
Bazen yaşıyormuş gibi soluk alıp veriyordu. Bazen gözlerinde bin bir hüzünü gezdiriyordu. Gidip geliyordu ara sıra. Gözlerinde çaresizliğin bütün ezilmişliği adeta dans ediyordu.
Oturdu bir köşedeki taşın üzerine. Ağır bir yükün altında ezilmişliği yaşadığının farkına vardı birden. Derin bir nefes aldı. Gözlerini bir noktaya dikti an bütün geçmişin gözlerinin içinden hicret ettiğini sanki bütün el alem görebiliyordu.
Bir of çekti içinden. Öyle bir Of'tu ki çekilen. Sanki bütün yaşamın ve dertlerin hikâyesini özetliyordu bu iç çekiş. Dünyanın ne kadar boş olduğunun farkına varmak için yalnızca yüzüne ve boynunu bükerek yürüyüşüne bakmak yeterdi. Yürüyüp gitti yanımızdan, öyle bir yandan bakışı vardı ki
Her şeyi anlatıyordu hülasa...