Bir Adamın Çilesi Şiiri - Aydın Ahmet

Bin yıl yaşayacak olsan da bile
Yine de kemale erecek yaşın
İpek gibi olup düşse de dile
Bir gün ağaracak senin de saçın

Kalbimi on iki hedefi yapmış
Her atışta kurşun hedefi şaşmış
Saymadım kirpikte kaç oku varmış
Gizlemiş altına incecik kaşın

Bir gün sevdiklerin nazından bıkar
Daralan gönlünden dörtnala çıkar
Bir bakarsın ambar sıfıra çıkar
Ağustos böceği misali kışın.

Sevda bir gün sana sırtını döner
Kıymet bilir diye gönlünü dener
Seni taşıyan aşk sırtına biner
Ağır gelir sana ağrıyan başın

Tozpembe değil ki hayat hep böyle
Senedi var mı ki düşünde söyle
Ne derdi olurdu muhtarla, köyle
Düşü gerçek çıksa idi İbiş’in.

Okşamaz gönlümü şımarır diye
Oysa kendi ister benden hediye
Sermayesi sevgi yüklü kediye
Tahsildar olup ta doldurur peşin.

Sevenler severken bin zahmet etmiş
Sevilen sevgiyi hep heba etmiş.
Sanma ki gidenler hesap vermemiş.
Her gün defterine yazılır suçun.

Aşkın terzisinin elinden çıktım
Bedenime büyük vallahi şaştım
Mademki modası geçti bu aşkın
Bana bir yakasız gömleği biçin

Gitsem de ben onun gönül yününe
Her sefer bir engel atar önüme
Birkaç güzel cümle bahşiş gönlüme
Başına gözüne sadaka için

Silah, at ve avrat yiğit şansına
İyi çıkar ise bastır bağrına
Bendeki de ne şans vay anasına
Sevilmedim gitti bilmem ki niçin

Her gün yedeğine bir âşık koyar
Kaça vardı diye düşünür sayar
Ne bir kıymet bilir ne gözü doyar
Halinden anlamaz tok olan açın

Bir yağlı ilmeği boynuma bağla
Duygun varsa eğer ardımdan ağla
Bana ayırdığın keskin kamayla
Boynuna çal gitsin ben gibi koçun