Bir Adam Yalnızlığını Gülüyordu

Bir adam yalnızlığını gülüyordu ağlamaklı
Hangi uzaklardı varamadığı bilmiyordu
Milimetrelerle ölçüyordu aklında yarattığı evreni
Balık yumurtalarını sayıyordu körfezde
Bir adam yalnızlığını gülüyordu ağlamaklı

Hangi dudaklardı öpemediğibilmiyordu
Kadınsı caddelerdi hep ellerinde
Çaresizliğini kaldırımlara tükürüyordu
Avanakça türküler dökülüyordu dudaklarından
Hangi ellerdi tutamadığı bilmiyordu

Bir adam yalnızlığını ağlıyordu gülmekli
Uzak bir sevgiydi özlemlerinde
Yarınlar hasat ediliyordu tarlalarda
Yine ölçüyordu evrenini aklınca
Bir adam yalnızlığını gülüyordu
Aptalca...