Bir Adam Var Dünyadan Kopmuş

Bir adam var, dünyadan kopmuş,
Kendini unutmuş bir adam var.
Bu hikaye, kendini anlatır.
Belki hatırlatır ona.
Yok olmaz deme,
Sadece dinle,
Ne diyor duy.
Duy ki pes etme.
Gölge etme kendine asla,
Sen güneşsin,
Yeniden doğarsın karanlığın ardından.

Bir adam var öfkesi kor olmuş.
Kendi de tutuşmuş,
Nefes almak git gide güç olmuş,
Her yanı kül olmuş.
Sen Zümrüd-ü Anka olmaya geldin,
Doğacaksın yine küllerinden yar.
Gölge etme kendine asla,
Sen güneşsin,
Yeniden doğarsın karanlığın ardından.

Bir adam var, dört yanı sarılmış,
Sanki kuşatılmış.
Yaralanmış, kendini kanatmış,
Kalbini kapatmış.
Bak Görmesen de sadece hisset
Yalnız değilsin bu hikayede.
Gölge etme kendine asla,
Sen güneşsin,
Yeniden doğarsın karanlığın ardından.

Gül Kabacaoğlu
17.09.2023