Bir Adam Tanıdım Şiiri - Serpil Koçar

Öyle bir adam tanıdım ki ! nasıl anlatsam ki ?
Yüreği tertemiz, hiç kirletmemiş yüreğini
Şu kirlenmiş hayata karşı, tertemiz kalmış
Gururlandım yüreği güzel bu adamı tanıdığıma (kadını)

Yıllarca acılar çekmiş, insanları kırmamak adına
Çok fedakarlıklar yapmış, sevdiği insanlara karşı
Haddinden fazla yükler almış omuzlarına bu adam ( kadın)
Kimse görmemiş onun bu yorgun yüreğinin halini

Kimse tutmamış gerçekten sevgiyle ellerini
O verdikçe almışlar aynı akbabalar gibi insanlar
Kimse okşamamış o güzel yorgun yüreğinden
Üzmüşler hep bu hayatta, yüreği güzel bu adamı ( kadını)

Yavaşca uzaklaşmış insanlardan, çevresinden
En çokta sevdiklerine kırılmış, yediği darbelerden
Yanında ne ailesi nede sevdiceğim dediği kadın ( adam )
Hiç kimse olmamış yanı başında, hiç bir zaman

Tesadüfen tanıdım yüreği güzel bu adamı (kadın )
Belki de kaderdi onunla karşılaşmam bilmiyorum
Gözlerinden okunuyordu hüzünleri ve yalnızlığı
Kendimi buldum sanki anlattığı bu acılarda

Dert ortağım oldu yüreği kocaman bu adam ( kadın)
Ben de geçmiştim acı dolu dikenli bu yollardan,
Yüreğim yaralıydı zalim insanlardan yana
Bende uzaklaşmıştım insanlardan usulca
Öyle biranda çıktı işte karşıma, bu yüreği güzel adam ( kadın )