Bir Adam Şiiri - Caner Polat

Adam cam gibi
Merdivenlerden düştü ve kırıldı
Yanında hem de günahlarıyla
Adam kırılınca günahlarıyla
Ve düşüp merdivenlerden
Cam gibi
Ne kadar melankolik
Hüzünlenecek taraflarımla mı
Yaklaşsaydım
Yoksa deyip geçse miydim
Adamın acıyacak kimsesi yok

Adam düşüp cam gibi kırıldı
Kendisine acıyacak
Kimselerin olmadığını bilerek
Yalnızlığından ve yaşlılığından olsa gerek
Kendini düşüşe geçirdi
Öylece yığıldı kaldı
Hem de mehter marşları arasında

Etrafta yine her zaman
Yine o içi boş olan kalabalık
Yardımseverliğini esirgemedi doğrusu
Ama ölümünde
Oysa ne mehter marşları
Ne de her ölünün arkasından
Bırakılan üzüntüler
Onu diriltmeye yetiyordu
Her nefsin tadacağı ölüm…
Adam cam gibi kırıldı günahlarıyla
Kırılırken cam gibi günahlarıyla
Bir adam
Ne bir ses çıktı kırılırken
Ne de adamın cam gibi kırılmasına şaşıldı
Ve adamın cam gibi kırılmayacağını düşünmediler
Çünkü adam cam gibi kırılmadı

İhtiyar bir adamın
Kendisini
Her nefsin tadacağına bırakması
Nostaljiler oluşturan mehter marşına
Yüreğinin yenik düşmesi miydi
Yoksa zaten yenik düşmüş bir bedenin
Yüreğinin de yenik düşmesi miydi