Bir adam Şiiri - Mehmet Özcan

Acımasız duyguların esiri olmuş,
Düşünce denizinde, fırtınaya tutulmuş,
Kimliği belirsiz mekanlara savrulmuş,
Sarsılmış, titremiş, coşmuş, tutuşmuş,
Ama eğilmek nedir, bilmeyen bir adam.

Paylaşılan sevgilerle büyüyen,
Buruk hüzünlerle küçülen,
Umutlu bir bakışla dirilen,
Ağlayan, gülen, efkarlanan,
Kaybolmuş hislerin sahibi bir adam.

Dalgın dalgın, yürürken loş caddelerde,
Yolunu, sokak lambalarının aydınlattığı,
Sadık dostu, sigarasının dumanı olan,
Dağların zirvesinde,ırmaklar üzerinde yol alan,
Çizgilerle sınırlanmaz, anlatılmaz bir adam.

Fırtına ve depremler yaşayan her hücresinde,
Sinir sisteminin, algılayamadığı boyutlarda,
Elle tutulmaz,gözle görülmez, dille söylenmez,
Bir boşluk, bir saflık, bir ateşin ortası,
Anlatılmaz hissedilir, öylesine bir adam.

Uçmak isteyen kuşlarla, kelebeklerle,
Kucaklamak isteyen tüm insanları,
Muhabbetle, içten, doyasıya kucaklamak,
Sevgi davasının kahramanlığını yapan,
Düşünmekten beyninin kuruduğu bir adam.