Bir sokak;
“uzun,
tenha
ve karanlık…
Bir pencere;
pencerede bir adam
bir şeyler yazar her akşam
önündeki deftere.
Mutluluktan kalmamış bir zerre.
Bir yol;
saat gece yarısı,
herkesin koynunda karısı
uyuyor mışıl mışıl.
Git işine be adam!
Ağlanarak kazanılmış zafer olmaz.
Sevmek alışkanlığında,
dişinde tırnağında,
masallarda Kaf Dağı’nda
bulacaksın mutluluğu.
Yüreğinde elem,
elinde kalem
yazarak;
ne başkası olarak
ne başkalarına kızarak…
“Hataları affeden yegane şey:
unutkanlık”.
Ya da bir şeyler yazıp,
bir şeyler anlatacaksın;
kendini ve insanları
böyle aldatacaksın…
Kayıt Tarihi : 17.9.2005 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!