Bir adam tanıdım ben.
Yüzü yoktu, şekli yok.
Yanlızca elleri vardı, bir de sesi.
Adına hayat dedi.
Hangi çağdan kalma bir savaştı bu bilmem.
Bir gece yarısı uyandım can havliyle.
Tırnaklarımla kendi etimi deşiyordum.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta