Bir Adam. Şiiri - İsmet Çakmak

Bir adam...!
Bir adam düşün ki ;
Her gece tavanda kaybetiklerini izler
Yolda yürür nereye gittiğini bilmez
Bütün sokak köpeklerinden de selamını eksik etmez.
Aç ve boğazında bir döğümle uyanır her sabah bu adam.

Bir adam..!
Bir adam düşün ki;
Kışın ter basar ,yazın boğazlı kazak giymek ister.
Marketden cıkar poşetinde sadece bir mendil bulunur .
Yemeği yapar, tuzunu unutur bu adam.
Sofrayı kurar ama dokunmadan kalkar.

Bir adam...!
Bir adam düşün ki;
Demli çay ve yağmurlu havaları sever.
Çayı şekersizdir bu adamın
Ve çay içerken gözü nemlidir herdaim .
Utancından havalara bakar..

Bir adam...!
Bir adam düşün ki ;
Tebessüm şehrine girse kaybolduğunu sanırdı.
Kimsesizler ülkesinin süvarisidir o.
Mezarlıkda yürüyen tek ölü bu adam.
Bugün hiç olmayan çocuklarını özlüyordu .
Bir baskasinin cocuguna dokunsa ona kizarlardi
Haber bültenleri herkesi bu konuda çok tembihliyordu.

Bir adam...!
Bir adam düşün ki;
Gözlerinin altında morun en koyu rengi.
Yanaklarda kemiğe yapışık kararmış bir deri.
Dalga dalga işgal etmiş çizgiler yüzünü.
Ve sakalı hepsi birer yıldız tanesi bir adam.

Bir adam...!
Bir adam düşün ki.
Vücudu, bütün hastalikların yegane uğrak yeri.
Dertlerini iyi ağırladı bu adam, bilhassa sol tarafındakini.
Hastane önünde yatardı,
Utancından hiçbir zaman o kapıdan içeri girmedi.
Sessizce, kimseyi rahatsız etmeden ölümünü bekledi.
Ve ikindi namazına müteakip ilkez musalla taşına da uyumuş oldu bu adam.
Ama,gündüzleri hiç uyumayı sevmezdi...