Belli; incinmiş bir yürekti adam…
Bir sahilindeki bir bankında ağlıyordu oturmuş Yeditepelinin.
Bir çift insan gördü yalnız onu.
Ağlıyordu.
Korktu genç,
olanı biteni soramadı derdinin ne olduğunu,
alacağı cevaptan duymak istemediklerini duymaktan korktu.
Korkmalı mıydı yoksa;
yoksa oda mı ağlamalıydı.¿
Hayır;
Yapmadı sormadı yürüdü yalnızca genç olanlar,
hiç konuşmadan sessiz
dalgalara eşlik ederek yürüdüler yalnız.
Ağlıyordu adam.
Yürüdüler,
adam ağladı
onlar yürüdü adam hep ağladı,
dalgalarsa hep tebessümdeydi yüreklere,
yürüdüler adam genede ağladı.
Yoktu döndüklerindeyse adam,
başka bir bankta başka bir çift insanın yanında.
AĞLIYORDU.
İlkbahar 2002
Nazım ErcanKayıt Tarihi : 26.4.2004 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nazım Ercan](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/04/26/bir-adam-15.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)