Bir Adam Şiiri - Şakir Kocabey

Bir adam tanıdım
Kanı farklı,
benden!
ondan bundan, sizden
Herkesden...

Sırdaş bildiğim oldu, hep...
Evrende tüm gereksinimler için bile,
beni satmadığını
ve satmayacağını tek bildiğim
Gördüğüm,
Güvendiğim.
Adam...

Ben;
her kavgamda, yanımda soluduğunu bildiğim
ve soluduğumu yanında hissettiğim...
Adıyla bile güç veren!
Bir çakı gibi yanımda taşıyorum, hep
Onu...
Kalbimin ta neresinde hemde!

Efkarı alıyor çoğu zaman bu adam
yüksek alkollü içkilerin bile,
en yapamazından yaratılmış sanki
O bile bilmiyor bunu!
Gök gibi yüzü, sonsuz!
Han gibi sıcak, bakışlarıyla
Üstelik, yapıyor tüm bunları
Tek başına...

Bu dünya da yalnızca ben
bir adam tanıdım işte!
Erkek kardeş yoksunluğunu,
hiç öğretmeyen
bana...

Sağ olsun O,
ben varken bu hayatta!

Rakışıklı acıları bile silip süpüren,
Arkadaş ve dost kelimesinin,
çokça kez yanında yersiz, yetersiz kaldığı
bir adam bu adam!
Hâlâ da öyle...

Öyle de
kalacak.

Çünkü ben ki şu fânîlikte
Yalnızca
Bir
Adam...

Tanıdım!

Çok şükür...