Bir Ada Muhtaç Şiiri - Ahmet Arslan

Adı yoktu… sessizlik yakındı,
Bir keder, ay yüzüyle yüreğine takıldı…
Gülümsedi…
Öptü alnından resmini hasretin….
…
Çok derindi, uçsuz bucaksızdı,
Gökyüzü, heybetiyle karanlığa tutunduğu daldı,
Örselendi…
İki yaş, gözlerinden kirpiğine saklandı…
…
Unutmuştu, yitik zamandı maziden,
Bir ah, dilinde takvimleri saydı,
Hatırladı…
Acı, çarşambanın akşamıydı…
…
Bir ada muhtaç,
Kopup bağrından sancıyı büyüten gün,
Bir ada muhtaç,
Gecenin boyun verdiği o korkunç sürgün…
…
Aktı, iki dudağından o sükut çığlık,
Bir zinciri koparırcasına hınca hınç,
Doldu içine,
Çarşambanın akşamında kıvrak,
Yatağına dolanan ayrılık…