vurulmuş karanlığa kuzgun
asmışlar ziftle kanatlarından göğe
karaya çalıyor
gözleri göremediğine varıyor
kuzgun bir umutsuz kuş
lanetlenmiş gibi gezer gökte
kanatlarında zift ile
sen bırak kuzgunu
ümidini yüreğine yükle
gökte kuzgun ümit yürekte
bu mevzunun derinliği sevmekte.
Kayıt Tarihi : 8.8.2011 03:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!