Bir Acayip Sefine? Şiiri - Cihat Şahin

Nere gider ey dostlar, şu acayip sefine?
Gidiyorlar meçhule, ona binen yolcular!
Hal, vaziyet böyleyken, çoklar arar define(!)
Mangır ile uğraşmak, Olurmuymuş bize kar?

İnmiş gökten mesajlar, okumamış pek çoğu!
Gerçekleri koymuşlar, yalanlarla(!) meşguller.
Baki varlık dururken, yeğliyorlar hep yoğu(!)
Buyur ederken cennet, kalanlarla meşguller(!)

Mantıkların önüne, set yapmışlar hisleri!
Akıl; “makullük” derken, duygu; “heva” der durur.
Temizlerin yerine, alıyorlar pisleri(!)
Gayet zahirken hata, pes etmiyor ah gurur.

Vicdanların yerine, rol oynuyor cüzdanlar(!)
Paran çoksa cebinde, tüm işlerin yolunda(!)
Olmuş dine bir zindan(!) ne yazık ki vicdanlar!
Kapat onu koğuşa(!) yürü yolun solunda(!)

Kimi bozar motoru(!) kimi deler gemiyi(!)
Bu gidişle sahile, varmak mümkün olamaz.
Tüm müfsitler zanneder, kendisini ey iyi(!)
Bir batarsa sefine? Kimse sağlam kalamaz!

Ey yolcular yetişir, bunca gaflet, cehalet!
Düşmanları dost sanıp, dostu düşman bilmeyin!
Gerçek dostun safına, edin hemen dehalet!
Geç kalıpta boş yere, gözyaşını silmeyin!

Sefinenin sahibi, bekler bunu sizlerden!
Razı olursa şayet, tüm gafları affeder.
İstediği kulluktur, sizler ile bizlerden!
Kim ederse istinkâf, Gadaplanıp mahveder.

Ona bağlı geminin, şu, sahile varması!
Yoksa görmez bir daha, gözler eski dostları.
Her saniye mümkündür, motorların durması!
Affedecek sanmayın! Kaptan su-i kastları.

Cihat ŞAHİN
02.08.2010-İZMİR