çıkıntısının yalnızlığında
sıkıntının ölümünü yaşıyordu
tırtılın kanatlanışında öğrendi evrimi
dal gibi büküldü
kovuğundan içeri girdi
dibine kadar içine çekti
ters yüz etti çıkıntısını
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta