Bir 6 Şubat Sabahı Şiiri - Togan Kayalı

Zelzele değil bu, başlıyor kıyamet
Sabaha karşı saat kaç bilmiyorum
Biz etmedik doğa, sen merhamet et
Annemin kokusu burnumda, ama göremiyorum

Ateş kaplamış hem ruhumu hem tenimi
Kapanmış çıkışlar cehennem sanki
Vicdanlar kapandı mı? Bu sadece KADER mi?
Babamın son feryadını kulağımdan silemiyorum.

Var çırpınan insanlar, elinden geleni yapan
Yardıma muhtacın, uzanan elini tutan
Her yerde acı var. Bu nasıl imtihan?
Kardeşimin son gülüşü aklımda ama ben artık gülemiyorum.

İnsan aklı bu sorguluyor elbette
Deprem mi alıyor canı, çalanlar mı devrede?
Sevdiklerimin eli artık değil elimde.
Sizin olsun bu Dünya artık ben istemiyorum.