Sıradanlaşıyor bulunduğun iklimler
Azalıyorsun yavaş yavaş
Çözemeyeceğim bir enerji akıyor senden bana
Adını sen koyuyorsun
Benim gözlerim hâlen uzak iklimlerde
Bir “zen hikâyesi” anlatıyorsun bana
Birden erdem, kanatlarım oluyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta