Bipolar özlem Şiiri - Muhammed Çelik

Bipolar özlem
Özlüyorum seni ,
Bazen benim bile haberim olmadan
Bu hasret yorgun düşürüyor beni
Sesim çıkmaz oluyor geceleri
Çıkamıyorum beynimin çıkmaz sokaklarından , tüm sokaklar sana çıkıyor
Susturamıyorum içimde ki sesi, öldüremiyorum seni
Sanki bedenim bir enkaz ve ben onun altında kalmışım
Bekliyorum seni
Köyün kavaklarının altında
Metropolün duraklarının birinde
Hiçbir zaman uğramayacağın o yolun üstünde
Gecenin bir vaktinde güneşi bekler gibi
Çığlıklarım bir kuplede kalmayacak senin için
Bu kalemin kıblesi sensin
Monoton olmanın çok ötesinde
Ruhum bir çok sancının içerisinde
Haz duyar bu acıdan bir yanım
Diğer yanım yas içinde