Akşam güneşinin,
Boyadığı saçlarının,
Beyaz teninin, kara gözlerinin,
Bedelini ödedi. Binnaz!
Var olmanın haykırışıydı.
Gözü kara, mert ve sadıktı.
Çırpınışlarına duyarsızların,
Ellerine terk edildi. Binnaz!
Pazaryerinin, orta yerinde,
Al kanlar içinde, taşlar üstünde.
Çaresiz teslimiyetin,
Kör kurşunlarına can verdi. Binnaz!
Susturulamayan yüreğinin,
Adı batası törelerin,
Kör kuyularında,
Kokuşmuş lığlarına gömüldü. Binnaz!
Gün ortasında, güneşi karardı.
Özgürlük havarilerinin dolaştığı çağda;
Al yanakları soldu, dudakları morardı
Onun, hesabını kim sorar kilere, gitti. Binnaz!
2.MART. 2008 İSTANBUL
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 7.3.2008 19:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Binnaz, üç çocuk annesi genç bir kadındı. Ne yazık ki, kadınlığının yüceliğini yaşıyamadı. Dürüstlüğü, törelere karşı koyma olarak, değerlendirildi. Ve aile tarafından cezalandırıldı. Çok acı ama hala,hak elde ediyoruz diye erkeklerin bağnazlığı yolunda kilometre taşı olmayı görev sanıyorlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!