Binlerce Yalan Şiiri - İbrahim Öztürk 2

Baygın ağıtları yükseliyor şehrin
Sokakların tavanında belli belirsiz
Bir savaş sonrası kışı yaşanıyor
Raksediyor uzak karlı ormanlar
Melez gökyüzü renklerinin şarkısında.

Dumanlar kayboluyor günahlar arasında
Şeytan kendini kötülüyor melekler şahit
Ama durumdan memnun, belki de önemsiz..

Zamanın notaları uğulduyor damlar üzerinde.
İşte karla sevişen sabahın ilk savaşçıları
Mızraklarını fırlatıyor üzerimize
Yeniden doğmak... Uzak ve belki yok bir ihtimal
Ümitlerin baharı atlanmış bir mevsime dönüşüyor.
Mümkün olan ne varsa altında yitiyor
Bu ihtiyar gökkubbenin.
Ki beli bükülmüş, ağlak, ızdıraplı.
Yine de eziyor kelimeleri.
Binlerce yıl geçmişte ölüp gelecekten akıyor bugüne
Gerçekler gerçekler altında yalanlanıyor
Derinliği sonsuza yakın kaos..
Akıllar nakıs, kalpler fazlasıyla farazî.

Dümdüz yokuşların hayali düşüyor bu kış mevsimi.
Bahara yeni ümitler çağıldıyor donmuş ırmaklardan...