Bindallı Şiiri - Sabri Özcan

Güllü dallı fistanlar mıydı önce kaybolan
Yoksa gül kokulu kadınlar mı çekip giden
Gözeleri mi kurudu pınarların yoksa
Yalnızlığa mı gömüldü canım çeşmeler
Kalaysızlıktan çürüdü mü güğümler ibrikler
Neden sonra kime satıldı bir icra ihalesinde
Paldıra mı karıştı patikalar arnavut kaldırımları
Ya tahtaları kıyım kıyım çatlamış evler
Yalnız ecinnilere mi kaldı tahta sedirler
İmi timi yok kanaatten bir dünya kuranların
Esamesi okunmaz o kadınların o yiğitlerin
Eşiğinde otlar bitmiş eski evlerin
Işığını bir yakan olsa geçmiş günlerin
Ilık ışık olacak ortalık dağlar vadiler
Ateş böceği kovalayan çocukların çığlıkları
Alaz alaz meşaleler güvercin yağmurları
Çağlayan suların bitmez ninnileri içinde mest
Çilek kokuları orman çiçekleri ve güzelliğin vahşeti
Bir deli bal sarhoşluğu her nefes bir çılgınlık
Hazer sefer toy şivan düğün dernek
Bir güzellik patlaması tevazu içindeki bakışlarda
Güneş tutulmasının ortasında ay karanlığı
Yıldız sağnağı altında uykusuz çocukların
Yarıgecede delirmiş bülbüllerin çağrısı gel
Ay harelenirken tazelenen eceler neredeler
Nerede ay ışığında ışıldayan hançeri ırmakların
Karanlık vadilerin kınından sıyrılıp gelen
Bülbül-ü şeyda öldü mü ne
Bu matem sessizliği nedir yurdunda
Kargalar tenezzül etmez olmuş viran bağlara
Gülleri dallayıp artıracak kimse var mı baharda
Oysa ne kolaydı gülle donatmak dünyayı
İnsanlar dikenlere takılıp kalmasaydı
Alıp başını gitmeseydi edep kutlu yerlerden
Sadece bir eda olmasaydı sevgi saygı ve hürmet
Hangi dağa sığınıp saklandın ey samimiyet
Kör kuyulara mı attılar seni ey eşsiz edep
Nefs okşama şekli olmuş aşk-ı muhabbet
Ya Rab bizi sabr-ı cemil ile şerefyab et
Ya da şeytanın gırtlağına yapıştır ellerimizi
Bitir bitmeyen gafletimizi
Aydınlansın yüzler aşk ile
Sevmeyi bilsin taş kalpli bile
Büyüsün hayat ağacı büyüsün yine
Binbir dallı baharı ser üstümüze
Ya Rab aşkını bize ikram et
Aşk ile bizi aşkına ram et