BİN YÜZÜ OLMALI İNSANIN (Düz Yazı)

Bin yüzü olmalı insanın. Olmalı ki, sıkmasın öz canını.
Başkalarını yeterince sıkmıyor muyuz zaten?
Ayrıca sıkılmak, yarı ölüm demek değil midir bir anlamda.?

Sözünü ettiğim bin yüzlülük, post-modern çağın bukalemun sendromu ile karıştırılmamalı. O tamamen farklı olup; içinde özenti, çıkarcılık, fırsatçılık ve bilgiyi yeterince sindirmemişlik barındıran değişik bir kavram. Ben bilgiyi sevdamsı bir tutkuyla özümsemek ve ortaya çıkan “öz” yardımıyla yeniden üretmekten söz ediyorum. Hiç değilse kendimize doğurgan olmaktan...

Doğurdukça çoğalır insan. Sahip olduğu “yüz”lerin sayısı artar ve üretmeyi sürdürür. Kişisel görüşüme göre, insan iç yolculuklarında ve yalnızca kendi içinde büyür. Bunun için, sıradan bir 'prototip' olmaktan öteye geçip, pek çok değişik ilgi alanına ve farklı yüzlere sahip olmak gerek.

Yaşamak, biteviye sorular sorarak keşfetmek ve öğrenmektir aslında. Kendini keşfetmek de dahil buna. Fikrimi sorarsanız eğer, 'soru' yanıttan her zaman daha önemlidir. Sormayı bilmeyen kişi aldığı cevabın değerini de asla anlayamaz. Sormayı bilmek, içerideki “ben”leri çoğaltarak, bir anlamda “bin yüzlü” olarak ve bunu yaparken de “merak kapısı” ve ”gönül gözü”nü açık tutarak kolaylaşıyor ancak. En azından benim için böyle...

Hayat ağacını, gönül gözünden açılmış çok sayıda pencereden bakarak ve bilgi ile zenginleştirerek sulamak gerek arada sırada. Gerçekleştirmek ise pekala mümkün bence. İnsan yeterince güçlü, derin ve kalabalık kendisine.

Ama ne hikmetse daima yalnızlıktan şikayet edip durur!

Bugün böyle bir konu açmak istedim size. Belki bir gün, başka bir sayfada yeniden buluşuruz. Bakarsınız o sefer de farklı bir yüzümle dikilirim karşınıza. Ben biliyor muyum sanki, bende benden içeri kaç kişinin var olduğunu?

Kalınız sağlıcakla dostlar…

(29 Haziran 2003) - 'Gençler İçin Denemeler' Dosyasından...