Bin yıldır her bahar ôlümlerden uyanıyorum ruhumda cehennem tramvaları, elimde fırça sarıya boyuyorum solmuş güne bakan tarlalarını güller topluyorum her renk siyah ellerimi tutuşturuyor son baharda ôlüyorum, son kez yeniden uyandım bir gül kokusuyla yaprakları kalbime dokundu, Nuh oldum yamurlar dindi afetlerim durdu bahtıma giden kurak yollar gelincik tarlalarıyla doldu.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta