Bin yıldır her bahar ôlümlerden uyanıyorum ruhumda cehennem tramvaları, elimde fırça sarıya boyuyorum solmuş güne bakan tarlalarını güller topluyorum her renk siyah ellerimi tutuşturuyor son baharda ôlüyorum, son kez yeniden uyandım bir gül kokusuyla yaprakları kalbime dokundu, Nuh oldum yamurlar dindi afetlerim durdu bahtıma giden kurak yollar gelincik tarlalarıyla doldu.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta