Bin yıldır her bahar ôlümlerden uyanıyorum ruhumda cehennem tramvaları, elimde fırça sarıya boyuyorum solmuş güne bakan tarlalarını güller topluyorum her renk siyah ellerimi tutuşturuyor son baharda ôlüyorum, son kez yeniden uyandım bir gül kokusuyla yaprakları kalbime dokundu, Nuh oldum yamurlar dindi afetlerim durdu bahtıma giden kurak yollar gelincik tarlalarıyla doldu.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 1.7.2024 16:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erol Çolak](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/07/01/bin-yildir-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!