Karardı göğün
Mavi gözleri karardı
Bulutlar titredi
Ayazda uyuyan
Kimsesiz çocuk gibi titredi
Taştı ağır ağır kanayan yüreğim
Bin yıl önce sönmüş lav gibi taştı
Haykırsam yetmez
Bağırsam çatlatsam damarlarımı yetmez
Tek tek sarssam kalabalığı
Rüyalarına girsem yetmez
Yüreğimin ateşi sönmez
Sarsıldı toprak yer yarıldı
Kurt kuzuya şeytan meleğe sarıldı
Tomurcuklandı yüreğim
Bahara durmuş nar ağacı gibi tomurcuklandı
Yüzbin meyve verse yetmez
Her bir evde kök salsa yetmez
Uyuyanlar hiç bir şey hissetmez
Kayıt Tarihi : 1.4.2003 14:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tülün Ceylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/01/bin-yil-once-sonen-lav.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!