Bin Kez Öldüm Sevdanda

Alnıma bir kurşun sıksalar da vurulsam
Bu kadar acı veremezdi hiçbir şey, inan
Ama, sen öylesine vurdun ki beni, acımadan
Ta kalbimden, can evimden, serildim boylu boyunca…

Koymadı hiçbir şey bana bu kadar
Sensizliğin yalnızlığına, mahkum ettiğinde beni
Tutmadın uzattığım elimi, bıraktın zalimce
Yolladın gizemli boşluğuna, sonsuzluğun…

Dert etmedim açlığını, yokluğunu hiçbir şeyin
Issız çöllerde de kalsam, yanmazdım böylesine
Mahrum ettin beni sevginden, saygısızca
Esirgedin bir gülücüğü, tebessümü, kaçtın…

Sevemedin ki hiçbir zaman beni, ben gibi
Ne yürekten, ne gönülden, ne de içten, ölümüne
Buruşturup attın kağıt parçası gibi, umarsızca
Yıktın hayallerimizi, yaşadıklarımızı, yokettin...

Bin kez öldüm sana sevdamda, gülüm
Acımadın, açmadın ki sevgi kapılarını bana
Kardelenler gibi fışkırdım da bağrından
Kapattın yüreğini, koparttın filizleri, öldürdün...

Terkettin beni, hayallerimi, düşünmeden
Yandım, eridim, yok oldum günlerde, aylarda
Tek bir buseye hasretliğim varken, aşkında
Yaktı beni sensizliğin, yaraladı derinden, tükendim...

Bu nasıl sevdalıktır, anlayamadım gülüm
Sevmediğine mi yansam, yoksa boşverdiğine mi?
Var olmuşken benim tenimde, gittin yaban ellere
Yırtarcasına perdeyi,ardına bakmadan, düşünmeden…

Sen! Sonsuzlukta sallanan, ihanetsin
Vur ama, dinle son bir kez, sonra git istersen
Yok etmeden, tüketmeden herşeyi, vakit varken
Sonlandırma, yıkma umut kalesini, temelinden…

Bu mudur ki adaleti senin aşkının?
Sevdanın, yüreklerde sürüklenmesi, parça parça
Aşık olmak mıydı sana, tek suçum burada?
Neden anlamadın, kayboldun ufkumdan, ağır ağr...

Silmedin gözyaşımı, okşamadın hüznümü hiç
Daraldım, ufaldım, nefessiz koşularında aşkının
Son bir kez, yalnızca bir kez olsun, öp beni ne olur
Vazgeç, ama hiç unutma gönlümdeki sana hicranımı…

Bin kez öldüm sevdanda, yiğitçe, adam gibi
Hep mavi soludum aşkını,indirmedim semalardan
İstemesen de, vermesen de bir umut kırıntısını, kalbime
Sevdim seni, şiir gibi dizelerde, ölümüne, vazgeçilmez...

(12.11.2005)