Bin Defa Gelsem Şu Dünyaya, Yüz Bin Defa ...

oysa sadece tek defa gelebilirdim ya hayata,
ki gelmişken elimdeki bu paha biçilemez fırsatı:
bahar yeşili gözlerinden tenime usul usul parlayan aşkını,
ve dilinden yüreğine koşulsuz ve kıpkırmızı dolan sevdanı layıkıyla kucaklamalıyım...

güzü, rüzgarında dalgalanan saçlarından,
zemheriyi, ısıtan nefesinden,
baharı, gözlerinde yeşillenen,
ve yazı, sıcağında çatlayan dudaklarından alıp saçınca zamanın bahçesine,
göreceksin her geçen mevsim aşkımız hasadı gür ve bol meyvelerini sunacak bize...

öyle meyveler ki:
tadı ne tatlı, ne acı,
veya ne tuzlu ne mayhoş,
öyle meyveler ki tadı ancak senin dudağının kenarında ya da tadı ancak benim tenimin kokusunda duyulabilir...
tadı salt mutluluk olan lakin varoluşu hangi zamana vursan ölümsüz meyveler bunlar...

kalemi, kağıdı ve de okumayı, yazmayı,
sonra kurduğum tüm cümleleri şiirlerimde unutmak,
ve hiç doğmamış gibi hayata,
yine ve tekrar var olup söylediğim tek sözcüğün YAĞMUR olduğu bir dünyayı düşlüyorum....