Bin Bir Nazli Şiiri - Fahri Işık

Adı kıkbeş belikli bin bir naz
Küheylan saçları topuklarında
Bastırmış yüreğine umutlarını
Dokuma dezgahlarında dokumuş duygularını
Ne kayserli nede sivaslı bildim bileli
Kalbine mekan kurmuş tarsusun, çileli
Garibim nazı’da bilmezdi nazlamayı’da
Bende yoksuldum. sen’de yoksul, çakır gözlüm
Kara donlum, takunyalı güzelim
Ben seni seviyordum bütün gönlümce
Sen’ sevmeyi öğrenmedeydin kendince
Titriyordu ellerin ellerime deyince
Bilirmisin hani tarsusu sel almştı
Senide aldı dediler seller
Demirkapıdan Cerecilere kadar
Yüreğimi zülfünün telelerine bağladım
Evinize kadar ağıtlarımı söyledim
Sana yaktığım türkülerimle ağladım

Kık beş belikli ayağında takunyası
Kimine göre kayserili, kimine sivaslı
Tel tel yazdı, ördü duygularını, saçları gibi
Dokuma dezgahlarına dokudu çakır gözlüm.
Baharında bir çiçekti küheylan saçlım
Ben asker oldum, onu gelin ettiler
Son baharlı bahçelere ektiler
Belikleri kesildi, kanatları kırıldı
Genç yaşında dul kaldı orta yerde
Ben türküler yazdım adına, o dinledi
Biliyrum ağladı, geçen yıllarına inledi
Ben sözde taçsız, kıraldım çukur ovada
Sevdamsa kalmıştı halâ o,eski yıllarda
Bir türkü yaktım dillere destan -

Uyan deli gönül uyan bak neler olmuş
Ele Gelin Olmuş Doyamadığın
Varmış kırk yaşlının koynuna girmiş
Sevip okşamaya kıyamadığın