Bilseydim Şiiri - Mevlüt Öztürk

Bilseydim gömüldüğüm kalpleri
Sen bana seslensen atarım üstümdeki ölü toprağı
Deseydin bana seviyorum diye kırardım bütün kalemleri
Engeller miydi o zaman bu bedbahtı aşkın kör ağı

Bilseydin aşkımın parıldayan yıldızlarını
Ama sen görmezdin bana karşı mühürlenmiş gözlerinle
Yüreğimdeki karanlığa düşen aydınlığın kaldı azı
fakat incitirdin dilinden akan zehirli sözlerinle

Ne bilir ki bu bedbaht adam senin demir aldığın suları
Zamanda sıkışan sözlerim senin esenliğinde kaldı
Kalbimde kaldığın kaptan köşküne oturamadı Allah'ın başka kulları
Zamandan nefret ederim senin ardından kalan bütün umutlarımı aldı

Tek sevdiğim sendin sende oldun kalbimdeki küller
O küller kum saatine sığdı da benim sevgimden yoksun kaldı
Ne diye bilirim ki insafsızca katlederdi selviler
Soğuk bir bıçakla izleri tenimde kaldı