Ben,
yıkık bir han...
yalnızlık!
talan!
Ruhta bir dünya savaşı,
Zihindeki hülya kocaman yalan.
Sen, içime işleyen bir sessiz çığlık
Her nefes alışta kalleş bir zindan
Sen, mezarlıktan geçerken ki telaşlı ıslık
Her zerremi sömüren bu modern zaman.
Ben, bir sefil mahzen
Kendine yenik bir küçük insan
İnsana düşman bir kuru beden
Ve gözlerimde sen, yalnız sen
Denk düşürüp de bir anlayabilsen.
Kayıt Tarihi : 13.6.2006 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!