Bil sen Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Bilsen

Bu gece düşündüm o dilberin aşkını terk edeyim,
Artık yarım mihri rüyan kalbimden kökünden sökeyim.
Eğer kalbim bir daha gülünü nazını meylederse,
Göğsümden çıkartırım hançerin ucuyla hıncın hıncın edeyim.
*
O nazlı bakışlarının silsile küsmeleri yüzündendir,
Kendim nergisi terk ettim sümbül ü amberi neyleyim.
Benimle o dilber soğuktur düşmanlarımı şad eder,
Tüm dünyanın toprağını taşını başımdan dökeyim.
*
Dilberin boyuna bakınca selvi başını öne eğer,
Der ki bir daha görünmem terk-i libas ahzar edeyim .
Nereye kadar senden uzakta gelip giderim ey canan?
Ben neden faydasız güle gülşene nigehban edeyim?
*
Gece başımı bir taşa koyup yastık edince kendime,
Baştan aşağı gözyaşlarımla musallada kendimi yıkayayım.
Sordu ey âşık neden ellerini zülfümden çekersin bu gece?
Artık nereye kadar yılanı akrebi kendime dost edeyim.
*
Eğer ola ki narçiçeği dudağından bir öpüş alırsa Şiwan,
Haram olsun ab-ı Kevser cenneti cehennemi yâd edeyim.
Haram olsun ab-ı hayat cenneti cehennemi yâd edeyim.

Şiwan ali yilmazdağ